Zakendoen bij zonsopgang

Eigenlijk was ik niet zo’n ondernemer. Ik schreef alles wat los en vast zat, maar het was louter liefdewerk, oud papier. Natuurlijk wist ik wel dat ik goed kon schrijven. Ik deed het immers al vanaf mijn vijfde jaar en had er verschillende prijzen mee gewonnen. Maar dat je er op eigen titel een bedrijf mee kon opbouwen? Het kwam heel lang niet in mij op. Ik verdiende mijn kost met serieus HR-werk. Schrijven was een hobby.

Kwartje viel

Totdat ik door iemand voor haar karretje werd gespannen en ik een topinterview had geschreven. Eigenlijk beter dan de meeste artikelen in de gemiddelde krant. Opeens viel mijn kwartje. Ik wilde het niet meer op deze manier. Een hapklaar stuk proza was toch best iets waard? Dit keer bood ik het niet aan als gratis persbericht bij de regionale suffer. Ik besloot eens te kijken of ik er geld voor kon krijgen.

Schaap

“Natuurlijk,” antwoordde degene die al jarenlang mijn creaties om niet in ontvangst had genomen. “Maar dan wil ik wel een VAR van je zien en een KvK-nummer.” Nog geen uur later zat ik bij de Westlandse Kamer van Koophandel. Tegenover een grijzende mijnheer die blij was dat hij een nieuw schaapje kon toevoegen aan zijn kudde. Hoe dat schaapje moest gaan heten? Ik had geen flauw benul, nog nooit over nagedacht. Dat kwam pas jaren later, maar dat wordt ongetwijfeld een andere blog.

Lekker kabbelen

We schrijven 2010. De eerste jaren was ik een sluimerende ZZP’er. Ik verstuurde misschien een handvol facturen per jaar, maar dat was het dan ook wel. Ik combineerde het schrijven met een drukke baan als HR-adviseur, een man, drie kinderen, een halve dierentuin, mantelzorg en vrijwilligerswerk. Met zoveel ballen in de lucht had ik geen tijd voor acquisitie. Ben je gek. Het was wel prima zo.

Ontbijt

Totdat de assistente van een van mijn spaarzame klanten mij meenam naar een netwerkontbijt. Opeens zat ik met een dertigtal andere ondernemers te ontbijten. Ik moest pitchen. Mezelf verkopen. Mijn tekst verkopen. En ik kreeg direct die eerste bijeenkomst een nieuwe klant erbij. Huh? Werkt dat zo? Dat smaakte naar meer! Voor ik het wist zat ik wekelijks met andere ondernemers te eten, te praten, te kopen en te verkopen. Ik kreeg complimenten en ik gaf ze weg. Ik kreeg adviezen en steeds meer lef. Durfde eindelijk na te denken over tarieven, mijn eigen marketing en keuzes maken.

Dus toch

Eigenlijk was ik niet zo’n ondernemer. Maar nu ben ik er zomaar toch nog een geworden. Ik doe sinds een paar jaar mijn beste zaken bij zonsopgang, als half Nederland nog op een oor ligt. En ik zit mijn mooiste stukjes op mijn laptop te tikken op het strand, bij zonsondergang. Mijn netwerk is gegroeid, mijn klantenkring en zelfvertrouwen ook. Ik durf mij eindelijk een échte schrijver te noemen. Kinderdroom vervuld. Het heeft een halve eeuw geduurd. Maar dan heb je ook wat!